monumenta.ch > Bernardus Claraevallensis > bkeCod.32.166r > sectio 212 > bkeCod.32.135v > ubk4°Ms.theol.26.35 > 47 > sbsMin.75.93r > sectio 562 > bkeCod.32.95v > 32.111r > sectio 690 > Post quem sequenti die IOVIANUS ex primicerio domesticorum imperator factus est. > bkeCod.32.148r > Ioannis I, 5 > Romanorum. > 78 > bkeCod.32.121v > sectio 2 > ubk4°Ms.theol.26.30 > bnfGrec107.233 > csg7.67 > mensibus 5. > sectio 420 > bbb264.262 > ubk4°Ms.theol.26.93 > 1 > ubk4°Ms.theol.26.37 > bnf4871.256 > bsbClm1003.46 > sectio 19 > 77 > uwbM.p.th.f.12.64 > sectio 795 > sectio 15 > sectio 477 > 53 > uwbM.p.th.f.12.59 > sectio 521 > 7
Ambrosius, De apologia David, § 6 <<<     >>> § 8

§ 7

1 Alias quoque prodesse peccatum possumus conprehendere et prouidentia domini sanctis obrepsisse delicta.
2 propositi enim ad imitandum nobis sunt, et ideo curatum est, ut et ipsi aliquando laberentur.
3 nam si inoffensum a uitiis inter tot lubrica huius saeculi curriculum peregissent, dedissent nobis occasionem infirmioribus aestimandi cuiusdam superioris eos naturae ac diuinae fuisse, ut delictum recipere et culpae consortium habere non possent, quae opinio utique ut exortes nos illius substantiae ab inpossibili imitatione reuocaret.
4 praeteriit igitur illos paulisper dei gratia, ut nobis ad imitationem uita eorum fieret disciplina et sicut innocentiae ita etiam paenitentiae magisterium de eorum actibus sumeremus.
5 ergo dum lapsus eorum lego, consortes etiam illos infirmitatis agnosco: dum credo consortes, imitandos esse praesumo.